“Je kan pas voor anderen zorgen als het goed met jou gaat”

Nero: “Kijk niet naar mensen die het beter hebben dan jij; je kan beter kijken naar mensen die het minder goed hebben dan jij. Dan ontdek je hoe gezegend je zélf bent en dan is het fijn om iets voor een ander te doen. Ik heb meerdere keren acties georganiseerd voor mensen die minder geluk in het leven hebben.

Toen een paar jaar geleden de vluchtelingenstroom uit Syrië begon, heb ik mijn Facebook-netwerk opgeroepen om kleding die zij niet meer dragen te verzamelen. Ik zou die kleding op komen halen en naar vluchtelingencentra brengen. Die actie liep volledig uit de hand; het bericht op Facebook werd massaal gedeeld. Een kinderkledingmerk was zelfs bereid om een vrachtwagen vol met zijn nieuwste collectie te vullen.

Binnen een paar weken had ik zeven ton aan kleding. Tsja, toen moest ik de daad bij het woord voegen en al die kleding op komen halen. Ik had geld nodig om transport te kunnen betalen. Daarom heb ik samen met een aantal collega’s een dagdeel staan knippen. Klanten betaalden een minimumbedrag maar waren natuurlijk welkom om meer te betalen voor het goede doel. Eén klant hoefde eigenlijk helemaal niet naar de kapper – hij was net geweest – maar betaalde honderd euro voor een knipbeurt. Heel bijzonder. Na een uur of vier hadden we achthonderd euro verzameld; daar kon ik het transport van betalen. De kleding werd opgehaald en samen met zo’n tien vrijwilligers heb ik alle kledingstukken uitgezocht. We hebben ze in een zeecontainer geladen en richting vluchtelingencentra in Irak gestuurd.

Heel speciaal, hoe je met een simpel bericht op social media, zóveel teweegbrengt en zóveel mensen van kleding kunt voorzien. Ik ben me ervan bewust dat het wel moet kunnen; als je zelf nauwelijks je hoofd boven water kunt houden en blij bent als je aan het einde van de maand je medewerkers kan betalen, dan is een actie als deze natuurlijk niet je hoogste prioriteit. Ik zeg altijd: zorg eerst goed voor jezelf, dan pas kun je goed voor een ander zorgen. Maar als je iemand die het minder heeft dan jij kunt helpen, doe het dan. Het geeft míj in ieder geval altijd een heel fijn gevoel.”

“Hoe zou ík me voelen als ik moest vluchten?”

Ferry: “Vier jaar geleden kreeg ik een e-mail van de gemeente Amsterdam. Ik dacht nog dat het spam was, maar achteraf ben ik heel blij dat ik niet op delete heb geklikt.

In die mail vroeg de gemeente of ik werk had voor een Syrische jongen. Alle vooroordelen gingen door mijn hoofd. Het was net in de periode dat veel Syriërs naar Nederland vluchtte. Die kon ik toch onmogelijk allemaal een werkplek bieden? De zakelijke kant van mij neigde ernaar alsnog op die delete-knop te klikken. Maar ergens kon ik me de vreselijke situatie waarin die Syrische jongen zich bevond een beetje voorstellen. Hoe zou ík me voelen als ik mijn land uit moest vluchten, omdat er oorlog was, om wie ik ben of om waar ik in geloof? Dus ik besloot met de jongen in gesprek te gaan.

Garo bleek geen woord Nederlands of Engels te spreken. Hij kon alleen maar heel vriendelijk glimlachen en communiceren via zijn begeleider, die bij hem was. Die vertelde me dat Garo in Syrië kapper was geweest. Toen hij langs Het Haartheater fietste, had hij besloten dat hij hier wilde werken. Nog steeds voelde ik wat weerstand, maar ik ging ervoor; Garo mocht stage komen lopen.

Zijn werk bestond uit schoonmaken, opruimen en haren wassen. Totdat het na twee weken zó druk was in de salon, dat ik Garo wanhopig een föhn gaf. ‘Je bent toch kapper? Dan kan je föhnen’, zei ik en ik hoopte er het beste van. Wat die jongen vervolgens dééd… Die pakt er drie borstels bij en begon te föhnen… Dat had ik in mijn leven nog niet gezien!

Garo spreekt inmiddels hartstikke goed Nederlands en is onze ‘blow out specialist’. Klanten zijn gek op hem; ik weet zeker dat als Garo vertrekt, de helft van mijn klantenbestand met hem meegaat. En dat vind ik te gek; dat gun ik hem echt. Dus ja, ik ben heel blij dat ik destijds dat eerste gesprek ben aangegaan. Als ik weer eens zo’n vraag zou krijgen van de gemeente, dan zou ik daar nu heel anders tegenover staan. Het is goed om iets voor de maatschappij te doen. Bovendien kan het je bedrijf ook echt iets opleveren. Ik riep laatst nog: geef mij nog vijftig Garo’s!”

“Klanten kiezen mijn maatschappelijke investering”

Leander: “Het is soms lastig te beoordelen waar je goed aan doet. Lokale initiatiefnemers en verenigingen weten me vaak wel te vinden en vragen bijvoorbeeld of ik hen wil sponsoren, meestal door middel van een financiële bijdrage. Vaak doe ik dat ook, omdat ik het belangrijk vind om een maatschappelijke bijdrage te leveren. Maar welke verenigingen en welke initiatieven mijn sponsoring het beste kunnen gebruiken, is voor mij niet altijd duidelijk.

Mijn broer – die een eigen makelaarskantoor heeft – liep tegen hetzelfde aan. Uit onze brainstormsessies is een creatieve oplossing gekomen; een puntensysteem. Het werkt zo: klanten van het makelaarskantoor van mijn broer en klanten van mijn salon kunnen punten geven aan maatschappelijke initiatieven in de buurt. Zíj beoordelen welke initiatieven echt van maatschappelijk belang zijn. Wij gaan het geld dat wij hiervoor gereserveerd hebben, verdelen over de plaatselijke initiatieven, evenredig aan de puntenverdeling die de klanten hebben gegeven. Mijn klanten weten namelijk veel beter dan ik wat er speelt in de buurt op maatschappelijk gebied, dus ik laat hén de keuze maken voor mijn maatschappelijke investering.

Mkb-bedrijven zijn ontzettend belangrijk voor lokale verenigingen. En die verenigingen zijn weer belangrijk voor het geluk van veel mensen. Een mooi bestemming van het geld dus, als je het mij vraagt. Het is dus niet alleen een investering van tijd, maar ook van geld. Maar ik geloof dat dit plan ook nieuwe klanten kan opleveren. Onze klanten kunnen straks een steentje bijdragen door naar onze salon en het makelaarskantoor van mijn broer te komen. Ik vertrouw erop dat dit plan zich uiteindelijk terugverdient. We zijn nu bezig met het ontwikkelen van het plan; we hebben er nog bijna niemand over verteld. Blijkt het geen succes of kan ik het geld niet meer ophoesten? Dan kan ik er altijd weer mee stoppen.”

Eerder interviewden we Ferry, Nero en Leander over hoe zij de coronacrisis beleven. Lees hun verhaal hier.